duder
Étymologie
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Non muté | duder | duderioù | 
| Adoucissante | zuder | zuderioù | 
| Durcissante | tuder | tuderioù | 
duder \ˈdyː.dɛr\ masculin
- Noirceur.
Ha prederiañ a reas a-zivout duder ar vran, gwennder an ercʼh ha ruzder ar gwad, ha soñjal e oa an tri-se war ar wreg a gare-eñ ar muiañ.
— (Ar Mabinogion, traduit par Abeozen, Mouladurioù Hor Yezh, 1991, page 225)- Et il médita au sujet de la noirceur du corbeau, la blancheur de la neige et la rougeur du sang, et pensa que ces trois-là étaient sur la femme qu’il aimait le plus.
 
Garmiñ a reas ha kouezhañ ; hag an hobbit a ruilhas a-ziwar e gein en duder, a skoas e benn ouzh ur rocʼhell galet hag a zisoñjas kement tra all.
— (John Ronald Reuel Tolkien traduit par Alan Dipode, An Hobbit, Éditions A.R.D.A, 2001, page 244)- Il cria et tomba ; et le hobbit roula de son dos dans le noir, tapa sa tête sur une roche, et oublia tout le reste.
 
 - Hâle, bronzage.
 - (Sens figuré) Méchanceté.
 
Références
- ↑ Martial Ménard, Devri : Le dictionnaire diachronique du breton, 2018 → consulter cet ouvrage
 - ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499