ductus

Latin

Étymologie

Déverbal de duco, dérivé de ductum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif ductŭs ductūs
Vocatif ductŭs ductūs
Accusatif ductum ductūs
Génitif ductūs ductuum
Datif ductūi
ou ductū
ductibus
Ablatif ductū ductibus

ductŭs \Prononciation ?\ masculin 4e déclinaison

  1. Conduite, action d'amener.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  2. Administration, gouvernance.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  3. Tracement, tracé.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif ductus ductă ductum ductī ductae ductă
Vocatif ducte ductă ductum ductī ductae ductă
Accusatif ductum ductăm ductum ductōs ductās ductă
Génitif ductī ductae ductī ductōrŭm ductārŭm ductōrŭm
Datif ductō ductae ductō ductīs ductīs ductīs
Ablatif ductō ductā ductō ductīs ductīs ductīs

ductus \Prononciation ?\ ; première classe

  1. Participe passé de duco.

Références