ductus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | ductŭs | ductūs |
| Vocatif | ductŭs | ductūs |
| Accusatif | ductum | ductūs |
| Génitif | ductūs | ductuum |
| Datif | ductūi ou ductū |
ductibus |
| Ablatif | ductū | ductibus |
ductŭs \Prononciation ?\ masculin 4e déclinaison
- Conduite, action d'amener.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Administration, gouvernance.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Tracement, tracé.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | ductus | ductă | ductum | ductī | ductae | ductă |
| Vocatif | ducte | ductă | ductum | ductī | ductae | ductă |
| Accusatif | ductum | ductăm | ductum | ductōs | ductās | ductă |
| Génitif | ductī | ductae | ductī | ductōrŭm | ductārŭm | ductōrŭm |
| Datif | ductō | ductae | ductō | ductīs | ductīs | ductīs |
| Ablatif | ductō | ductā | ductō | ductīs | ductīs | ductīs |
ductus \Prononciation ?\ ; première classe
- Participe passé de duco.
Références
- « ductus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage