divini
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | divini |
| Adoucissante | zivini |
| Durcissante | tivini |
divini \diˈvĩːni\
- Deuxième personne du singulier du futur de l’indicatif de divinañ/diviniñ/divinout.
Étymologie
- Du français devenir.
Verbe
divini
Italien
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| positif | ||
| Masculin | divino \di.ˈvi.no\ |
divini \di.ˈvi.ni\ |
| Féminin | divina \di.ˈvi.na\ |
divine \di.ˈvi.ne\ |
| superlatif absolu | ||
| Masculin | divinissimo \di.vi.ˈnis.si.mo\ |
divinissimi \di.vi.ˈnis.si.mi\ |
| Féminin | divinissima \di.vi.ˈnis.si.ma\ |
divinissime \di.vi.ˈnis.si.me\ |
divini \di.ˈvi.ni\
- Masculin pluriel de divino.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Latin
Forme de nom commun 1
divini \Prononciation ?\
- Génitif singulier de divinum.
Forme de nom commun 2
divini \Prononciation ?\