distentus

Latin

Étymologie

Déverbal de distendo étendre, déployer »), dérivé de distentum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif distentŭs distentūs
Vocatif distentŭs distentūs
Accusatif distentum distentūs
Génitif distentūs distentuum
Datif distentūi
ou distentū
distentibus
Ablatif distentū distentibus

distentus \Prononciation ?\ masculin

  1. Distention.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif distentus distentă distentum distentī distentae distentă
Vocatif distente distentă distentum distentī distentae distentă
Accusatif distentum distentăm distentum distentōs distentās distentă
Génitif distentī distentae distentī distentōrŭm distentārŭm distentōrŭm
Datif distentō distentae distentō distentīs distentīs distentīs
Ablatif distentō distentā distentō distentīs distentīs distentīs

distentus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de distendo.

Références