dispectus
Latin
Étymologie
- (Nom commun) Déverbal de dispicio, dérivé de dispectum, avec le suffixe -us, -us.
- (Adjectif 1) Dérivé de pango, avec le préfixe dis-.
- (Adjectif 2) Dérivé de pactus, avec le préfixe dis-, de paciscor.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | dispectŭs | dispectūs |
| Vocatif | dispectŭs | dispectūs |
| Accusatif | dispectum | dispectūs |
| Génitif | dispectūs | dispectuum |
| Datif | dispectūi ou dispectū |
dispectibus |
| Ablatif | dispectū | dispectibus |
dispectus \Prononciation ?\ masculin
- Considération, discernement.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Adjectif 1
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | dispectus | dispectă | dispectum | dispectī | dispectae | dispectă |
| Vocatif | dispecte | dispectă | dispectum | dispectī | dispectae | dispectă |
| Accusatif | dispectum | dispectăm | dispectum | dispectōs | dispectās | dispectă |
| Génitif | dispectī | dispectae | dispectī | dispectōrŭm | dispectārŭm | dispectōrŭm |
| Datif | dispectō | dispectae | dispectō | dispectīs | dispectīs | dispectīs |
| Ablatif | dispectō | dispectā | dispectō | dispectīs | dispectīs | dispectīs |
dispectus \Prononciation ?\
- Planté çà et là.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Adjectif 2
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | dispectus | dispectă | dispectum | dispectī | dispectae | dispectă |
| Vocatif | dispecte | dispectă | dispectum | dispectī | dispectae | dispectă |
| Accusatif | dispectum | dispectăm | dispectum | dispectōs | dispectās | dispectă |
| Génitif | dispectī | dispectae | dispectī | dispectōrŭm | dispectārŭm | dispectōrŭm |
| Datif | dispectō | dispectae | dispectō | dispectīs | dispectīs | dispectīs |
| Ablatif | dispectō | dispectā | dispectō | dispectīs | dispectīs | dispectīs |
dispectus \Prononciation ?\
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | dispectus | dispectă | dispectum | dispectī | dispectae | dispectă |
| Vocatif | dispecte | dispectă | dispectum | dispectī | dispectae | dispectă |
| Accusatif | dispectum | dispectăm | dispectum | dispectōs | dispectās | dispectă |
| Génitif | dispectī | dispectae | dispectī | dispectōrŭm | dispectārŭm | dispectōrŭm |
| Datif | dispectō | dispectae | dispectō | dispectīs | dispectīs | dispectīs |
| Ablatif | dispectō | dispectā | dispectō | dispectīs | dispectīs | dispectīs |
dispectus \Prononciation ?\
- Participe passé de dispicio.
Références
- « dispectus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage