disobey
Anglais
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
disobey
| Temps | Forme |
|---|---|
| Infinitif | to disobey \ˌdɪs.əˈbeɪ\ |
| Présent simple, 3e pers. sing. |
disobeys \ˌdɪs.əˈbeɪz\ |
| Prétérit | disobeyed \ˌdɪs.əˈbeɪd\ |
| Participe passé | disobeyed \ˌdɪs.əˈbeɪd\ |
| Participe présent | disobeying \ˌdɪs.əˈbeɪ.ɪŋ\ |
| voir conjugaison anglaise | |
transitif direct, intransitif