disertivus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | disertivus | disertivă | disertivum | disertivī | disertivae | disertivă |
| Vocatif | disertive | disertivă | disertivum | disertivī | disertivae | disertivă |
| Accusatif | disertivum | disertivăm | disertivum | disertivōs | disertivās | disertivă |
| Génitif | disertivī | disertivae | disertivī | disertivōrŭm | disertivārŭm | disertivōrŭm |
| Datif | disertivō | disertivae | disertivō | disertivīs | disertivīs | disertivīs |
| Ablatif | disertivō | disertivā | disertivō | disertivīs | disertivīs | disertivīs |
disertivus \Prononciation ?\
- (Grammaire) Explicatif (conjonction).
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « disertivus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « disertivus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage