disconvenientia
Latin
Étymologie
- Dérivé de disconveniens, avec le suffixe -tia.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | disconvenientiă | disconvenientiae |
| Vocatif | disconvenientiă | disconvenientiae |
| Accusatif | disconvenientiăm | disconvenientiās |
| Génitif | disconvenientiae | disconvenientiārŭm |
| Datif | disconvenientiae | disconvenientiīs |
| Ablatif | disconvenientiā | disconvenientiīs |
disconvenientia \Prononciation ?\ féminin
Forme de verbe
disconvenientia \Prononciation ?\
- Nominatif neutre pluriel de disconveniens.
- Vocatif neutre pluriel de disconveniens.
- Accusatif neutre pluriel de disconveniens.
Références
- « disconvenientia », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage