disciplinaris
Catalan
Forme d’adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Masculin | disciplinari \di.si.pliˈna.ɾi\ | disciplinaris \di.si.pliˈna.ɾis\ | 
| Féminin | disciplinària \di.si.pliˈna.ɾiəs\ | disciplinàries \di.si.pliˈna.ɾiəs\ | 
disciplinaris [di.si.pliˈna.ɾis] masculin
- Masculin pluriel de disciplinari.
Latin
Étymologie
- Dérivé de disciplina, avec le suffixe -aris. Note : on s’attendrait à *disciplinalis, mot typique du latin de la décadence.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | disciplinaris | disciplinaris | disciplinare | disciplinares | disciplinares | disciplinaria | 
| Vocatif | disciplinaris | disciplinaris | disciplinare | disciplinares | disciplinares | disciplinaria | 
| Accusatif | disciplinarem | disciplinarem | disciplinare | disciplinares | disciplinares | disciplinaria | 
| Génitif | disciplinaris | disciplinaris | disciplinaris | disciplinarium | disciplinarium | disciplinarium | 
| Datif | disciplinari | disciplinari | disciplinari | disciplinaribus | disciplinaribus | disciplinaribus | 
| Ablatif | disciplinari | disciplinari | disciplinari | disciplinaribus | disciplinaribus | disciplinaribus | 
disciplinaris \Prononciation ?\
- Disciplinaire, d’enseignement.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
- Scientifique.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Références
- « disciplinaris », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Forme d’adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Masculin | disciplinari \disipliˈna.ɾi\ | disciplinaris \disipliˈna.ɾis\ | 
| Féminin | disciplinària \disipliˈna.ɾjo̯\ | disciplinàrias \disipliˈna.ɾjo̯s\ | 
disciplinaris \disipliˈnaɾis\ (graphie normalisée)
- Masculin pluriel de disciplinari.