dioecesanus
Latin
Étymologie
- Dérivé de dĭoecēsis.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | dĭœcēsānus | dĭœcēsānă | dĭœcēsānum | dĭœcēsānī | dĭœcēsānae | dĭœcēsānă | 
| Vocatif | dĭœcēsāne | dĭœcēsānă | dĭœcēsānum | dĭœcēsānī | dĭœcēsānae | dĭœcēsānă | 
| Accusatif | dĭœcēsānum | dĭœcēsānăm | dĭœcēsānum | dĭœcēsānōs | dĭœcēsānās | dĭœcēsānă | 
| Génitif | dĭœcēsānī | dĭœcēsānae | dĭœcēsānī | dĭœcēsānōrŭm | dĭœcēsānārŭm | dĭœcēsānōrŭm | 
| Datif | dĭœcēsānō | dĭœcēsānae | dĭœcēsānō | dĭœcēsānīs | dĭœcēsānīs | dĭœcēsānīs | 
| Ablatif | dĭœcēsānō | dĭœcēsānā | dĭœcēsānō | dĭœcēsānīs | dĭœcēsānīs | dĭœcēsānīs | 
dĭœcēsānus \Prononciation ?\
Références
- « dioecesanus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage