dilectus

Latin

Étymologie

Déverbal de diligo, dérivé de dilectum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif dilectŭs dilectūs
Vocatif dilectŭs dilectūs
Accusatif dilectum dilectūs
Génitif dilectūs dilectuum
Datif dilectūi
ou dilectū
dilectibus
Ablatif dilectū dilectibus

dilectus \Prononciation ?\ masculin

  1. Affection, amour.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif dilectus dilectă dilectum dilectī dilectae dilectă
Vocatif dilecte dilectă dilectum dilectī dilectae dilectă
Accusatif dilectum dilectăm dilectum dilectōs dilectās dilectă
Génitif dilectī dilectae dilectī dilectōrŭm dilectārŭm dilectōrŭm
Datif dilectō dilectae dilectō dilectīs dilectīs dilectīs
Ablatif dilectō dilectā dilectō dilectīs dilectīs dilectīs

dilectus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de diligo.