diastematicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien διαστηματικός, diastêmatikos.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | diastematicus | diastematică | diastematicum | diastematicī | diastematicae | diastematică |
| Vocatif | diastematice | diastematică | diastematicum | diastematicī | diastematicae | diastematică |
| Accusatif | diastematicum | diastematicăm | diastematicum | diastematicōs | diastematicās | diastematică |
| Génitif | diastematicī | diastematicae | diastematicī | diastematicōrŭm | diastematicārŭm | diastematicōrŭm |
| Datif | diastematicō | diastematicae | diastematicō | diastematicīs | diastematicīs | diastematicīs |
| Ablatif | diastematicō | diastematicā | diastematicō | diastematicīs | diastematicīs | diastematicīs |
diastematicus \Prononciation ?\
- (Musique) Diastématique.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Antonymes
Références
- « diastematicus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage