diabolicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien διαβολικός, diabolikos. Voir diabolus (« diable »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | diabolicus | diabolică | diabolicum | diabolicī | diabolicae | diabolică |
| Vocatif | diabolice | diabolică | diabolicum | diabolicī | diabolicae | diabolică |
| Accusatif | diabolicum | diabolicăm | diabolicum | diabolicōs | diabolicās | diabolică |
| Génitif | diabolicī | diabolicae | diabolicī | diabolicōrŭm | diabolicārŭm | diabolicōrŭm |
| Datif | diabolicō | diabolicae | diabolicō | diabolicīs | diabolicīs | diabolicīs |
| Ablatif | diabolicō | diabolicā | diabolicō | diabolicīs | diabolicīs | diabolicīs |
diabolicus \Prononciation ?\
- Diabolique, du diable.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « diabolicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage