destructilis
Latin
Étymologie
- Dérivé de destructus, avec le suffixe -ilis.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | destructilis | destructilis | destructile | destructiles | destructiles | destructilia | 
| Vocatif | destructilis | destructilis | destructile | destructiles | destructiles | destructilia | 
| Accusatif | destructilem | destructilem | destructile | destructiles | destructiles | destructilia | 
| Génitif | destructilis | destructilis | destructilis | destructilium | destructilium | destructilium | 
| Datif | destructili | destructili | destructili | destructilibus | destructilibus | destructilibus | 
| Ablatif | destructili | destructili | destructili | destructilibus | destructilibus | destructilibus | 
structilis \Prononciation ?\
- Destructible.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Références
- « destructilis », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage