denticulatus
Latin
Étymologie
- De denticulus (« denticule ») avec le suffixe -atus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | denticulatus | denticulată | denticulatum | denticulatī | denticulatae | denticulată |
| Vocatif | denticulate | denticulată | denticulatum | denticulatī | denticulatae | denticulată |
| Accusatif | denticulatum | denticulatăm | denticulatum | denticulatōs | denticulatās | denticulată |
| Génitif | denticulatī | denticulatae | denticulatī | denticulatōrŭm | denticulatārŭm | denticulatōrŭm |
| Datif | denticulatō | denticulatae | denticulatō | denticulatīs | denticulatīs | denticulatīs |
| Ablatif | denticulatō | denticulatā | denticulatō | denticulatīs | denticulatīs | denticulatīs |
denticulatus \Prononciation ?\
Références
- « denticulatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage