daedalus
: Daedalus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien δαίδαλος, daídalos (« doué »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | daedalus | daedală | daedalum | daedalī | daedalae | daedală |
| Vocatif | daedale | daedală | daedalum | daedalī | daedalae | daedală |
| Accusatif | daedalum | daedalăm | daedalum | daedalōs | daedalās | daedală |
| Génitif | daedalī | daedalae | daedalī | daedalōrŭm | daedalārŭm | daedalōrŭm |
| Datif | daedalō | daedalae | daedalō | daedalīs | daedalīs | daedalīs |
| Ablatif | daedalō | daedalā | daedalō | daedalīs | daedalīs | daedalīs |
daedalus
- Industrieux, ingénieux.
- Artistiquement fait, bien ouvragé.
Prononciation
- \ˈdae̯.da.lus\ (Classique)
- \ˈde.da.lus\ (Ecclésiastique)
Références
- « daedalus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage