crystallinus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien κρυστάλλινος, krustállinos, ou dérivé de crystallus, avec le suffixe -inus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | crystallinus | crystallină | crystallinum | crystallinī | crystallinae | crystallină |
| Vocatif | crystalline | crystallină | crystallinum | crystallinī | crystallinae | crystallină |
| Accusatif | crystallinum | crystallinăm | crystallinum | crystallinōs | crystallinās | crystallină |
| Génitif | crystallinī | crystallinae | crystallinī | crystallinōrŭm | crystallinārŭm | crystallinōrŭm |
| Datif | crystallinō | crystallinae | crystallinō | crystallinīs | crystallinīs | crystallinīs |
| Ablatif | crystallinō | crystallinā | crystallinō | crystallinīs | crystallinīs | crystallinīs |
crystallinus \krysˈtal.li.nus\
- Cristallin, de cristal.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés dans d’autres langues
- Anglais : crystalline
- Espagnol : cristalino
- Français : cristallin
- Italien : cristallino
Références
- « crystallinus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « crystallinus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage