coquina
Français
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe coquiner | ||
|---|---|---|
| Indicatif | ||
| Passé simple | ||
| il/elle/on coquina | ||
coquina \kɔ.ki.na\
- Troisième personne du singulier du passé simple de coquiner.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Latin
Étymologie
- Substantivation de l’adjectif coquinus.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | coquină | coquinae |
| Vocatif | coquină | coquinae |
| Accusatif | coquinăm | coquinās |
| Génitif | coquinae | coquinārŭm |
| Datif | coquinae | coquinīs |
| Ablatif | coquinā | coquinīs |
coquina \Prononciation ?\ féminin , 1re déclinaison
Variantes
Vocabulaire apparenté par le sens
Dérivés dans d’autres langues
Références
- « coquina », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Étymologie
- Voir coquin.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| coquina \ku.ˈki.no\ |
coquinas \ku.ˈki.nos\ |
coquina \ku.ˈki.no\ féminin (pour un homme, on dit : coquin) (graphie normalisée)
Synonymes
Forme d’adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | coquin \ku.ˈki\ |
coquins \ku.ˈkis\ |
| Féminin | coquina \ku.ˈki.no̯\ |
coquinas \ku.ˈki.no̯s\ |
coquina \ku.ˈki.no̯\ (graphie normalisée)
- Féminin singulier de coquin.
Forme de verbe
coquina \ku.ˈki.no\ (graphie normalisée)
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « coquina [ku.ˈki.no] »
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2