contuitus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | contuitŭs | contuitūs | 
| Vocatif | contuitŭs | contuitūs | 
| Accusatif | contuitum | contuitūs | 
| Génitif | contuitūs | contuituum | 
| Datif | contuitūi ou contuitū | contuitibus | 
| Ablatif | contuitū | contuitibus | 
contuitus \Prononciation ?\ masculin
- Vue, regard.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
- (Sens figuré) Considération, égard.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | contuitus | contuită | contuitum | contuitī | contuitae | contuită | 
| Vocatif | contuite | contuită | contuitum | contuitī | contuitae | contuită | 
| Accusatif | contuitum | contuităm | contuitum | contuitōs | contuitās | contuită | 
| Génitif | contuitī | contuitae | contuitī | contuitōrŭm | contuitārŭm | contuitōrŭm | 
| Datif | contuitō | contuitae | contuitō | contuitīs | contuitīs | contuitīs | 
| Ablatif | contuitō | contuitā | contuitō | contuitīs | contuitīs | contuitīs | 
contuitus \Prononciation ?\
- Participe passé de contueor.
Références
- « contuitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « contuitus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage