consuetudo

Latin

Étymologie

Dérivé de consuetus, avec le suffixe -tudo.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif consuetudo consuetudinēs
Vocatif consuetudo consuetudinēs
Accusatif consuetudinem consuetudinēs
Génitif consuetudinis consuetudinum
Datif consuetudinī consuetudinibus
Ablatif consuetudinĕ consuetudinibus

cōnsuētūdō \koːn.su.eːˈtuː.doː\ féminin

  1. Coutume, habitude, usage.
    • Unusquisque ex unâ in aliam cogitationem incidet, prout rerum imagines uniuscujusque consuetudo in corpore ordinavit.  (Spinoza Éthique II Proposition 18 Scolie.)
      Ainsi chacun passera d’une pensée à une autre, suivant que l’habitude a en chacun ordonné dans le corps les images des choses.

Antonymes

Dérivés dans d’autres langues

Références

  • « consuetudo », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 411)