constructiu
Étymologie
- Du latin constructivus.
Adjectif
constructiu masculin
- Constructif, propre à construire.
Dérivés
Références
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Catalan
Étymologie
- Du latin constructivus.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | constructiu \kuns.tɾuk.ˈtiw\ |
constructius \kuns.tɾuk.ˈtiws\ |
| Féminin | constructiva \kuns.tɾuk.ˈti.βə\ |
constructives \kuns.tɾuk.ˈti.βəs\ |
constructiu \kuns.tɾuk.ˈtiw\ masculin
Dérivés
Prononciation
- catalan oriental (hors majorquin) : [kunstɾukˈtiw]
- catalan occidental, majorquin : [konstɾukˈtiw]
- Barcelone (Espagne) : écouter « constructiu [Prononciation ?] »
Étymologie
- Du latin constructivus.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | constructiu \kunstɾytˈtiw\ |
constructius \kunstɾytˈtiws\ |
| Féminin | constructiva \kunstɾytˈti.βo̞\ |
constructivas \kunstɾytˈti.βo̞s\ |
constructiu [kunstɾytˈtiw] (graphie normalisée)
Dérivés
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage