constructio
Étymologie
- Du latin constructio.
Nom commun
constructio féminin
- Construction, structure.
- (Grammaire) Construction.
Variantes
Références
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Latin
Étymologie
- Dérivé de constructus, avec le suffixe -io.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | constructio | constructioēs |
| Vocatif | constructio | constructioēs |
| Accusatif | constructioem | constructioēs |
| Génitif | constructiois | constructioum |
| Datif | constructioī | constructioibus |
| Ablatif | constructioĕ | constructioibus |
constructio \Prononciation ?\ féminin
- Construction.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
Dérivés dans d’autres langues
- Allemand : Konstruktion
- Anglais : construction
- Catalan : construcció
- Danois : konstruktion
- Espagnol : construcción
- Français : construction
- Italien : costruzione
- Néerlandais : constructie
- Portugais : construção
- Tchèque : konstrukce
Voir aussi
- Constructio scaenica sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références
- « constructio », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage