constrictor
Français
Étymologie
- Du latin constrictor.
Adjectif
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| constrictor | constrictors |
| \kɔ̃s.tʁik.tɔʁ\ | |
constrictor \kɔ̃s.tʁik.tɔʁ\
- Constricteur.
Un boa constrictor.
En ce moment, ma propre oreille fut frappée du son d’une voix qui ne l’effraya guère moins que le sifflement d’un boa constrictor.
— (Charlotte Brontë, La Maîtresse d’anglais, page 203)
Voir aussi
- constrictor sur l’encyclopédie Wikipédia
Références
- Dictionnaire de l’Académie française, huitième édition, 1932-1935 (constrictor)
Anglais
Étymologie
- Du latin constrictor.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| constrictor \Prononciation ?\ |
constrictors \Prononciation ?\ |
constrictor \Prononciation ?\
- Constricteur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Prononciation
- Milwaukee (États-Unis) : écouter « constrictor [Prononciation ?] »
Latin
Étymologie
- (Néo-latin) Dérivé de constrictus, avec le suffixe -tor.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | constrictor | constrictorēs |
| Vocatif | constrictor | constrictorēs |
| Accusatif | constrictorem | constrictorēs |
| Génitif | constrictoris | constrictorum |
| Datif | constrictorī | constrictoribus |
| Ablatif | constrictorĕ | constrictoribus |
constrictor \Prononciation ?\ masculin
- Celui qui contraint.