constitutus
Latin
Étymologie
- Déverbal de constituo, dérivé de constitutum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | constitutŭs | constitutūs |
| Vocatif | constitutŭs | constitutūs |
| Accusatif | constitutum | constitutūs |
| Génitif | constitutūs | constitutuum |
| Datif | constitutūi ou constitutū |
constitutibus |
| Ablatif | constitutū | constitutibus |
constitutus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | constitutus | constitută | constitutum | constitutī | constitutae | constitută |
| Vocatif | constitute | constitută | constitutum | constitutī | constitutae | constitută |
| Accusatif | constitutum | constitutăm | constitutum | constitutōs | constitutās | constitută |
| Génitif | constitutī | constitutae | constitutī | constitutōrŭm | constitutārŭm | constitutōrŭm |
| Datif | constitutō | constitutae | constitutō | constitutīs | constitutīs | constitutīs |
| Ablatif | constitutō | constitutā | constitutō | constitutīs | constitutīs | constitutīs |
constitutus \Prononciation ?\