constanta
Étymologie
- (Par ellipse) De « valor constanta ».
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| constanta \kuns.ˈtan.to̯\ | constantas \kuns.ˈtan.to̯s\ | 
constanta \kuns.ˈtan.to̯\ féminin (graphie normalisée)
- (Sciences) Constante, valeur qui ne change pas.
- (Programmation) Type de variable dont la valeur ne peut pas changer.
Dérivés
Forme d’adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Masculin | constant \kuns.ˈtan\ | constants \kuns.ˈtans\ | 
| Féminin | constanta \kuns.ˈtan.to̞\ | constantas \kuns.ˈtan.to̞s\ | 
constanta \kuns.ˈtan.to̯\ féminin (graphie normalisée)
- Féminin singulier de constant.
Prononciation
- Béarn (Occitanie) : écouter « constanta [kuns.ˈtan.to̯] »
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari scientific francés-occitan - Matematica-Informatica-Fisica-Tecnologia-Quimia (Lengadocian e Provençau), NERTA Edicion, 2014, ISBN 978-2-9549771-0-2