conjectus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | conjectŭs | conjectūs |
| Vocatif | conjectŭs | conjectūs |
| Accusatif | conjectum | conjectūs |
| Génitif | conjectūs | conjectuum |
| Datif | conjectūi ou conjectū |
conjectibus |
| Ablatif | conjectū | conjectibus |
conjectus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | conjectus | conjectă | conjectum | conjectī | conjectae | conjectă |
| Vocatif | conjecte | conjectă | conjectum | conjectī | conjectae | conjectă |
| Accusatif | conjectum | conjectăm | conjectum | conjectōs | conjectās | conjectă |
| Génitif | conjectī | conjectae | conjectī | conjectōrŭm | conjectārŭm | conjectōrŭm |
| Datif | conjectō | conjectae | conjectō | conjectīs | conjectīs | conjectīs |
| Ablatif | conjectō | conjectā | conjectō | conjectīs | conjectīs | conjectīs |
conjectus \Prononciation ?\
- Participe passé de conjicio.