confidens

Français

Forme de nom commun

SingulierPluriel
confident confidens
\kɔ̃.fi.dɑ\

confidens \kɔ̃.fi.dɑ\ masculin

  1. (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Pluriel de confident.

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Latin

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif confidens confidens confidens confidentēs confidentēs confidentia
Vocatif confidens confidens confidens confidentēs confidentēs confidentia
Accusatif confidentem confidentem confidens confidentēs confidentēs confidentia
Génitif confidentis confidentis confidentis confidentium confidentium confidentium
Datif confidentī confidentī confidentī confidentibus confidentibus confidentibus
Ablatif confidentī confidentī confidentī confidentibus confidentibus confidentibus

confidens \Prononciation ?\ (comparatif : confidentior, superlatif : confidentissimus)

  1. Participe présent de confido
    1. Confiant en soi, hardi, résolu, audacieux.
      • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

Composés

Apparentés étymologiques

Références