concursus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | concursŭs | concursūs |
| Vocatif | concursŭs | concursūs |
| Accusatif | concursum | concursūs |
| Génitif | concursūs | concursuum |
| Datif | concursūi ou concursū |
concursibus |
| Ablatif | concursū | concursibus |
concursus \Prononciation ?\ masculin
- Cours en masse vers un point, réunion.
concursus quinque amnium in unum confluens.
- réunion de cinq rivières en un seul confluent.
- Conjonction, rencontre.
asper verborum concursus
— (Cicéron)- rencontre désagréable de mots
Apparentés étymologiques
Dérivés dans d’autres langues
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | concursus | concursă | concursum | concursī | concursae | concursă |
| Vocatif | concurse | concursă | concursum | concursī | concursae | concursă |
| Accusatif | concursum | concursăm | concursum | concursōs | concursās | concursă |
| Génitif | concursī | concursae | concursī | concursōrŭm | concursārŭm | concursōrŭm |
| Datif | concursō | concursae | concursō | concursīs | concursīs | concursīs |
| Ablatif | concursō | concursā | concursō | concursīs | concursīs | concursīs |
concursus \Prononciation ?\
Références
- « concursus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 377)