concors
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | concors | concors | concors | concordēs | concordēs | concordia |
| Vocatif | concors | concors | concors | concordēs | concordēs | concordia |
| Accusatif | concordem | concordem | concors | concordēs | concordēs | concordia |
| Génitif | concordis | concordis | concordis | concordium | concordium | concordium |
| Datif | concordī | concordī | concordī | concordibus | concordibus | concordibus |
| Ablatif | concordī | concordī | concordī | concordibus | concordibus | concordibus |
concors \Prononciation ?\
- D’accord, concordant, en accord, uni, harmonieux.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Où il y a accord, union.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Variantes
- concordis, concordius
Dérivés
- concorde, concorditer (« en bonne intelligence »)
- concordia, concorditas (« concorde, entente »)
- concordialis (« de concorde, d'entente »)
- concordo (« s'accorder »)
- concordabilis (« facile à accorder »)
- concordanter (« d'un commun accord »)
- concordatio (« accord »)
Références
- « concors », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage