commendaticius
Latin
Étymologie
- Dérivé de commendatus, avec le suffixe -icius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | commendaticius | commendaticiă | commendaticium | commendaticiī | commendaticiae | commendaticiă | 
| Vocatif | commendaticie | commendaticiă | commendaticium | commendaticiī | commendaticiae | commendaticiă | 
| Accusatif | commendaticium | commendaticiăm | commendaticium | commendaticiōs | commendaticiās | commendaticiă | 
| Génitif | commendaticiī | commendaticiae | commendaticiī | commendaticiōrŭm | commendaticiārŭm | commendaticiōrŭm | 
| Datif | commendaticiō | commendaticiae | commendaticiō | commendaticiīs | commendaticiīs | commendaticiīs | 
| Ablatif | commendaticiō | commendaticiā | commendaticiō | commendaticiīs | commendaticiīs | commendaticiīs | 
commendaticius \Prononciation ?\
- Recommandé, de recommandation.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Références
- « commendaticius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « commendaticius », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage