comicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien κωμικός, kômikos.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | comicus | comică | comicum | comicī | comicae | comică |
| Vocatif | comice | comică | comicum | comicī | comicae | comică |
| Accusatif | comicum | comicăm | comicum | comicōs | comicās | comică |
| Génitif | comicī | comicae | comicī | comicōrŭm | comicārŭm | comicōrŭm |
| Datif | comicō | comicae | comicō | comicīs | comicīs | comicīs |
| Ablatif | comicō | comicā | comicō | comicīs | comicīs | comicīs |
comicus \Prononciation ?\
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | comicus | comicī |
| Vocatif | comice | comicī |
| Accusatif | comicum | comicōs |
| Génitif | comicī | comicōrum |
| Datif | comicō | comicīs |
| Ablatif | comicō | comicīs |
comicus \Prononciation ?\ masculin
- (Théâtre) Comique, auteur ou acteur comique.
Références
- « comicus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
- « comicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage