circumspectus
Latin
Étymologie
- Déverbal de circumspicio, dérivé de circumspectum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | circumspectŭs | circumspectūs |
| Vocatif | circumspectŭs | circumspectūs |
| Accusatif | circumspectum | circumspectūs |
| Génitif | circumspectūs | circumspectuum |
| Datif | circumspectūi ou circumspectū |
circumspectibus |
| Ablatif | circumspectū | circumspectibus |
circumspectus \Prononciation ?\ masculin
- Circonspection, action de regarder autour.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | circumspectus | circumspectă | circumspectum | circumspectī | circumspectae | circumspectă |
| Vocatif | circumspecte | circumspectă | circumspectum | circumspectī | circumspectae | circumspectă |
| Accusatif | circumspectum | circumspectăm | circumspectum | circumspectōs | circumspectās | circumspectă |
| Génitif | circumspectī | circumspectae | circumspectī | circumspectōrŭm | circumspectārŭm | circumspectōrŭm |
| Datif | circumspectō | circumspectae | circumspectō | circumspectīs | circumspectīs | circumspectīs |
| Ablatif | circumspectō | circumspectā | circumspectō | circumspectīs | circumspectīs | circumspectīs |
circumspectus \Prononciation ?\
- Participe passé de circumspicio.