circumlaticius
Latin
Étymologie
- Dérivé de circumlatus, avec le suffixe -icius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | circumlaticius | circumlaticiă | circumlaticium | circumlaticiī | circumlaticiae | circumlaticiă | 
| Vocatif | circumlaticie | circumlaticiă | circumlaticium | circumlaticiī | circumlaticiae | circumlaticiă | 
| Accusatif | circumlaticium | circumlaticiăm | circumlaticium | circumlaticiōs | circumlaticiās | circumlaticiă | 
| Génitif | circumlaticiī | circumlaticiae | circumlaticiī | circumlaticiōrŭm | circumlaticiārŭm | circumlaticiōrŭm | 
| Datif | circumlaticiō | circumlaticiae | circumlaticiō | circumlaticiīs | circumlaticiīs | circumlaticiīs | 
| Ablatif | circumlaticiō | circumlaticiā | circumlaticiō | circumlaticiīs | circumlaticiīs | circumlaticiīs | 
circumlaticius \Prononciation ?\
Apparentés étymologiques
Références
- « circumlaticius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « circumlaticius », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage