circumitus
Latin
Étymologie
- Déverbal de circumeo, dérivé de circumitum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | circumitŭs | circumitūs |
| Vocatif | circumitŭs | circumitūs |
| Accusatif | circumitum | circumitūs |
| Génitif | circumitūs | circumituum |
| Datif | circumitūi ou circumitū |
circumitibus |
| Ablatif | circumitū | circumitibus |
circumitus \Prononciation ?\ masculin
- Variante de circuitus.
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | circumitus | circumită | circumitum | circumitī | circumitae | circumită |
| Vocatif | circumite | circumită | circumitum | circumitī | circumitae | circumită |
| Accusatif | circumitum | circumităm | circumitum | circumitōs | circumitās | circumită |
| Génitif | circumitī | circumitae | circumitī | circumitōrŭm | circumitārŭm | circumitōrŭm |
| Datif | circumitō | circumitae | circumitō | circumitīs | circumitīs | circumitīs |
| Ablatif | circumitō | circumitā | circumitō | circumitīs | circumitīs | circumitīs |
circumitus \Prononciation ?\
- Participe passé de circumeo.