circumflexus
Latin
Étymologie
- Déverbal de circumflecto, dérivé de circumflexum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | circumflexŭs | circumflexūs |
| Vocatif | circumflexŭs | circumflexūs |
| Accusatif | circumflexum | circumflexūs |
| Génitif | circumflexūs | circumflexuum |
| Datif | circumflexūi ou circumflexū |
circumflexibus |
| Ablatif | circumflexū | circumflexibus |
circumflexus \Prononciation ?\ masculin
- Circonférence, ligne circulaire.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | circumflexus | circumflexă | circumflexum | circumflexī | circumflexae | circumflexă |
| Vocatif | circumflexe | circumflexă | circumflexum | circumflexī | circumflexae | circumflexă |
| Accusatif | circumflexum | circumflexăm | circumflexum | circumflexōs | circumflexās | circumflexă |
| Génitif | circumflexī | circumflexae | circumflexī | circumflexōrŭm | circumflexārŭm | circumflexōrŭm |
| Datif | circumflexō | circumflexae | circumflexō | circumflexīs | circumflexīs | circumflexīs |
| Ablatif | circumflexō | circumflexā | circumflexō | circumflexīs | circumflexīs | circumflexīs |
circumflexus \Prononciation ?\
- Participe passé de circumflecto.
Références
- « circumflexus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage