circitura

Latin

Étymologie

Dérivé de circitus, avec le suffixe -ura.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif circitură circiturae
Vocatif circitură circiturae
Accusatif circiturăm circiturās
Génitif circiturae circiturārŭm
Datif circiturae circiturīs
Ablatif circiturā circiturīs

circitūra \Prononciation ?\ féminin

  1. Ronde.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références