ciao

Français

Étymologie

(Siècle à préciser) De l’italien ciao.

Interjection

ciao \tʃa.o\ ou \tʃaw\ (orthographe traditionnelle)

  1. (Italianisme) (Familier) Au revoir.
    • Il nous a dit « Ciao, à demain ! » Ciao, un mot nouveau, ça nous a fait de l’impression.  (Annie Ernaux, La femme gelée, 1981, réédition Quarto Gallimard, page 373)

Variantes orthographiques

Synonymes

→ voir au revoir

Traductions

Prononciation

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi

Références

Anglais

Étymologie

(XXe siècle) De l’italien ciao.

Interjection

ciao \tʃaʊ\

  1. Tchao.

Prononciation

Italien

Étymologie

(Siècle à préciser) Du vénitien sciao tuo !, qui signifie « votre serviteur/esclave ! » ; comparez avec l’allemand servus.

Interjection

ciao \ˈt͡ʃa.o\

  1. Salut, tchao. S’utilise pour saluer comme pour prendre congé de quelqu’un.

Synonymes

Prononciation

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi

Néerlandais

Étymologie

De l’italien ciao.

Interjection

ciao \Prononciation ?\

  1. Ciao.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 70,9 % des Flamands,
  • 73,4 % des Néerlandais.

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]


Étymologie

(Siècle à préciser) De l’italien.

Interjection

ciao \Prononciation ?\

  1. Salut !