chromaticus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien χρωματικός, khrômatikós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | chromaticus | chromatică | chromaticum | chromaticī | chromaticae | chromatică |
| Vocatif | chromatice | chromatică | chromaticum | chromaticī | chromaticae | chromatică |
| Accusatif | chromaticum | chromaticăm | chromaticum | chromaticōs | chromaticās | chromatică |
| Génitif | chromaticī | chromaticae | chromaticī | chromaticōrŭm | chromaticārŭm | chromaticōrŭm |
| Datif | chromaticō | chromaticae | chromaticō | chromaticīs | chromaticīs | chromaticīs |
| Ablatif | chromaticō | chromaticā | chromaticō | chromaticīs | chromaticīs | chromaticīs |
chromaticus \Prononciation ?\
- Chromatique.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
Références
- « chromaticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage