chartarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de charta, avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif chartarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | chartarius | chartariă | chartarium | chartariī | chartariae | chartariă |
| Vocatif | chartarie | chartariă | chartarium | chartariī | chartariae | chartariă |
| Accusatif | chartarium | chartariăm | chartarium | chartariōs | chartariās | chartariă |
| Génitif | chartariī | chartariae | chartariī | chartariōrŭm | chartariārŭm | chartariōrŭm |
| Datif | chartariō | chartariae | chartariō | chartariīs | chartariīs | chartariīs |
| Ablatif | chartariō | chartariā | chartariō | chartariīs | chartariīs | chartariīs |
chartārĭus masculin
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | chartarĭus | chartariī ou chartarī |
| Vocatif | chartarī | chartariī ou chartarī |
| Accusatif | chartarium | chartariōs |
| Génitif | chartariī ou chartarī |
chartariōrum |
| Datif | chartariō | chartariīs |
| Ablatif | chartariō | chartariīs |
chartarius \Prononciation ?\ masculin
Références
- « chartarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage