censorinus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | censorinus | censorină | censorinum | censorinī | censorinae | censorină |
| Vocatif | censorine | censorină | censorinum | censorinī | censorinae | censorină |
| Accusatif | censorinum | censorinăm | censorinum | censorinōs | censorinās | censorină |
| Génitif | censorinī | censorinae | censorinī | censorinōrŭm | censorinārŭm | censorinōrŭm |
| Datif | censorinō | censorinae | censorinō | censorinīs | censorinīs | censorinīs |
| Ablatif | censorinō | censorinā | censorinō | censorinīs | censorinīs | censorinīs |
censorinus \Prononciation ?\
- Qui a été censeur.
Références
- « censorinus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage