cellarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de cella, avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif cellarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | cellarius | cellariă | cellarium | cellariī | cellariae | cellariă |
| Vocatif | cellarie | cellariă | cellarium | cellariī | cellariae | cellariă |
| Accusatif | cellarium | cellariăm | cellarium | cellariōs | cellariās | cellariă |
| Génitif | cellariī | cellariae | cellariī | cellariōrŭm | cellariārŭm | cellariōrŭm |
| Datif | cellariō | cellariae | cellariō | cellariīs | cellariīs | cellariīs |
| Ablatif | cellariō | cellariā | cellariō | cellariīs | cellariīs | cellariīs |
cellarius \Prononciation ?\ ; première classe
Variantes
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | cellarius | cellariī |
| Vocatif | cellarie | cellariī |
| Accusatif | cellarium | cellariōs |
| Génitif | cellariī | cellariōrum |
| Datif | cellariō | cellariīs |
| Ablatif | cellariō | cellariīs |
cellarius \Prononciation ?\ masculin ; 2e déclinaison
Références
- « cellarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage