celadon
Anglais
Étymologie
- Du français céladon.
Nom commun
celadon \Prononciation ?\
Voir aussi
- celadon sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)
Italien
Étymologie
- Du français céladon.
Nom commun
celadon \Prononciation ?\ masculin
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi
- celadon sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
Étymologie
- Du latin Celadon.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | celadon \selaˈðu\ |
celadons \selaˈðus\ |
| Féminin | celadona \selaˈðu.no̯\ |
celadonas \selaˈðu.no̯s\ |
celadon \selaˈðu\ (graphie normalisée)
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| celadon \selaˈðu\ |
celadons \selaˈðus\ |
celadon \selaˈðu\ (graphie normalisée) masculin
Prononciation
- languedocien : [selaˈðu]
- provençal : [selaˈdũᵑ]
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879