cassiterinus
Latin
Étymologie
- Dérivé de cassiterum (« étain »), avec le suffixe -inus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | cassiterinus | cassiterină | cassiterinum | cassiterinī | cassiterinae | cassiterină | 
| Vocatif | cassiterine | cassiterină | cassiterinum | cassiterinī | cassiterinae | cassiterină | 
| Accusatif | cassiterinum | cassiterinăm | cassiterinum | cassiterinōs | cassiterinās | cassiterină | 
| Génitif | cassiterinī | cassiterinae | cassiterinī | cassiterinōrŭm | cassiterinārŭm | cassiterinōrŭm | 
| Datif | cassiterinō | cassiterinae | cassiterinō | cassiterinīs | cassiterinīs | cassiterinīs | 
| Ablatif | cassiterinō | cassiterinā | cassiterinō | cassiterinīs | cassiterinīs | cassiterinīs | 
cassiterinus \Prononciation ?\
Références
- « cassiterinus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage