carrada
Étymologie
- 1 : Variante de carnsalada.
- 2 : Dérivé de car, avec le suffixe -ada.
Nom commun 1
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| carrada \kaˈraðo̞\ |
carradas \kaˈraðo̞s\ |
carrada [kaˈraðo̞], [kaˈʁaðo̞] (graphie normalisée) féminin
- (Velay) Viande de vache salée.
Vocabulaire apparenté par le sens
Nom commun 2
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| carrada \kaˈraðo̞\ |
carradas \kaˈraðo̞s\ |
carrada [kaˈraðo̞], [kaˈʁaðo̞] (graphie normalisée) féminin
- Contenu d’un char ou d’un chariot, charretée.
una carrada de vin
- une voiture de vin
una carrada de bòsc
- une voie de bois
- A Cadarossa es arribat
Quatre cents carradas de blat. — (Castor Favre) S’embarra mai d’una carrada.
— (Alexandre Langlade)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Variantes dialectales
- charrada (limousin)
Vocabulaire apparenté par le sens
Forme d’adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | carrat \kaˈrat\ |
carrats \kaˈrat͡s\ |
| Féminin | carrada \kaˈra.ðo̞\ |
carradas \kaˈra.ðo̞s\ |
carrada [kaˈraðo̯] (graphie normalisée)
- Féminin singulier de carrat.
Références
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage