cardèla
: cardela
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| cardèla \kaɾˈðɛlo̞\ |
cardèlas \kaɾˈðɛlo̞s\ |
cardèla [kaɾˈðɛlo̞] (graphie normalisée) féminin
- (Botanique) Laiteron, plante aimée des lapins.
Nais un lapin, creis dos cardèlas.
— (Proverbe)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Dérivés
- cardèla de la tendra : laiteron tendre
Vocabulaire apparenté par le sens
- lachenca
- lachairon
Prononciation
- languedocien : [kaɾˈðɛlo̞]
- provençal maritime et rhodanien : [kaʁˈdɛlo̞]
Références
- Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français - Diccionari provençau francés, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003, ISBN 2-7449-0464-3
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage