carbonada
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| carbonada \kaɾbuˈnaðo̞\ | carbonadas \kaɾbuˈnaðo̞s\ | 
carbonada [kaɾbuˈnaðo̞] (graphie normalisée) féminin
- Carbonnade, manière d’apprêter les viandes en les faisant griller sur les charbons.
- Hachis de viande lardé cuit à l’étuvée.
- Étuvée de mouton, de bœuf ou de veau.
- Tranche de viande.
- Entre la carbonada e lo vin de Tavèu. — (Jean-Baptiste Martin)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
 
- carbonada d’ase - coups de bâton
 
 
Vocabulaire apparenté par le sens
- 3 : estofada
- 4 : cholha
Prononciation
- languedocien : [kaɾbuˈnaðo̞]
- provençal maritime et rhodanien : [kaʁbuˈnado̞]
- France (Béarn) : écouter « carbonada [Prononciation ?] »
Références
- ↑ « carbonade », dans TLFi, Le Trésor de la langue française informatisé, 1971–1994 → consulter cet ouvrage
- Loís Alibèrt, Dictionnaire occitan-français selon les parlers languedociens, Institut d’Estudis Occitans, 1997, ISBN 2-85910-069-5
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
Portugais
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | carbonado | carbonados | 
| Féminin | carbonada | carbonadas | 
carbonada \kɐɾ.bu.nˈa.dɐ\ (Lisbonne) \kaɾ.bo.nˈa.də\ (São Paulo)
- Féminin singulier de carbonado.
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe carbonar | ||
|---|---|---|
| Participe | ||
| Passé | ||
| (féminin singulier) carbonada | ||
carbonada \kɐɾ.bu.nˈa.dɐ\ (Lisbonne) \kaɾ.bo.nˈa.də\ (São Paulo)
- Participe passé féminin singulier de carbonar.