capitau
Étymologie
- Du latin capitalis.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | capitau [Prononciation ?] |
capitaus [Prononciation ?] |
| Féminin | capitala [Prononciation ?] |
capitalas [Prononciation ?] |
capitau [kapiˈtaw] (graphie normalisée)
- (Limousin), (Provençal) Capital.
capitau [kapiˈtaw] (graphie normalisée) masculin et féminin identiques
- (Gascon) Capital.
Variantes dialectales
- capital (languedocien, niçois)
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| capitau | capitaus |
| [kapiˈtaw] | |
capitau [kapiˈtaw] (graphie normalisée) masculin
- (Gascon), (Provençal) Capital, principal d’une dette, d’une rente.
- (Gascon armagnacais), (Provençal) Cheptel, bestiaux d’une métairie.
lo capitau d’aver
- les bêtes à laine
- (Provençal) Morte-paye, personne à charge, personne à charge, infirmité.
- (Provençal) Peine capitale.
- (Provençal) Affaire principale.
Variantes dialectales
Vocabulaire apparenté par le sens
- 2
- 4
- cautau
- soquet
- 6
- principau
Références
- Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français - Diccionari provençau francés, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003, ISBN 2-7449-0464-3
- Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
- Simin Palay, Dictionnaire du béarnais et du gascon modernes, (tomes I et II) - Reclams, 2020, ISBN 9782909160634