campanèr
Étymologie
Nom commun 1
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| campanèr \kampaˈnɛɾ\ |
campanèrs \kampaˈnɛɾs\ |
campanèr \kampaˈnɛɾ\ (graphie normalisée) masculin (pour une femme, on dit : campanèra)
- (Gascon) Sonneur de cloches, carrillonneur.
Variantes dialectales
- campanaire, campanièr (Languedocien)
- campanier (Provençal) (Vivaro-alpin)
- campaneiaire (Limousin)
Nom commun 2
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| campanèr \kampaˈnɛɾ\ |
campanèrs \kampaˈnɛɾs\ |
campanèr \kampaˈnɛɾ\ (graphie normalisée) masculin
- (Gascon) Clocher.
Nom commun 3
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| campanèr \kampaˈnɛɾ\ |
campanèrs \kampaˈnɛɾs\ |
campanèr \kampaˈnɛɾ\ (graphie normalisée) masculin
- (Gascon) Ustensile qu’on suspend à la crémaillère.
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- Patric Guilhemjoan, Elisa Harrer Diccionnari Occitan / Francés (Gasconha), 3 tòmes (A-D ISBN 978-2-86866-159-3, E-N ISBN 978-2-86866-160-9, O-Z ISBN 978-2-86866-161-6), Per Noste, 2020