caducarius
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | caducarius | caducariă | caducarium | caducariī | caducariae | caducariă |
| Vocatif | caducarie | caducariă | caducarium | caducariī | caducariae | caducariă |
| Accusatif | caducarium | caducariăm | caducarium | caducariōs | caducariās | caducariă |
| Génitif | caducariī | caducariae | caducariī | caducariōrŭm | caducariārŭm | caducariōrŭm |
| Datif | caducariō | caducariae | caducariō | caducariīs | caducariīs | caducariīs |
| Ablatif | caducariō | caducariā | caducariō | caducariīs | caducariīs | caducariīs |
cădūcārĭus \Prononciation ?\ masculin
- (Médecine) Épileptique.
caducarii homines
— (Aug. Vit. Beat.)- les épileptiques.
- (Droit) Relatif aux biens caducs, sans maître.
lex caducaria
— (Ulpien.)- loi sur la déshérence.
Références
- « caducarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage