brizh
: brizh-
Étymologie
Adjectif
| Nature | Forme |
|---|---|
| Positif | brizh |
| Comparatif | brishocʼh |
| Superlatif | brishañ |
| Exclamatif | brishat |
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | brizh |
| Adoucissante | vrizh |
brizh \ˈbriːs\
- Tacheté.
- Pie.
- Moucheté.
- Sot, niais.
Darn a grede e oa brizh, kement a draoù iskis a lavare.
— (Roparz Hemon, Nenn Jani, Éditions Al Liamm, 1974, page 143)- Certains croyaient qu’il était sot, tant il disait de choses bizarres.
- (Sens figuré) Foufou.
Dérivés
- bara brizh
- brizhadenn
- brizhadur
- brizhañ
- brizhard
- brizhek
- brizhell
- brizhellek
- brizhenn
Références
- ↑ Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnanez, Le Chasse-Marée, 2003, page 139.